« slaapliedje | Main | pink champagne »

28 maart 2005

verloren zoon in Groningen

Het blijft toch een stad waarvan je je hele leven denkt: die zou ik weleens wat beter willen leren kennen. Maar het komt er nooit van. Het blijft bij die ene avond in de binnenstad, waar iedereen wat landerig rondhangt in het Kooistra-imperium, de Drie Gezusters op de Grote Markt, waar het publiek, de barkeepers, de spiegels boven de bar, het Happy Hour en het schoolbord met de menukaart (saté van varkenshaas) allemaal identiek zijn. Zulke kroegen (het Leidse- en Rembrandtplein zijn er ook van vergeven) zitten altijd vol, met mensen die doodsbenauwd zijn aangesproken te worden door een onbekende dagschotel.
Wel een gedicht opgepikt onderweg, van een verloren Groninger zoon die ik tegenkwam. Toch een moment gedacht: die zou ik weleens wat beter willen leren kennen. Maar het komt er nooit van.

Na jaren
verslaafd te zijn geweest
was hij afgekickt
en keerde
terug naar huis.
Vader zag hem
en riep:
moeder, kijk eens
wie daar aan komt,
onze Rinus.
Dan heb ik vijf aardappels
te weinig geschild
antwoordde zij.

- Rense Sinkgraven, uit de bundel Bombloesem.

jaeggi om 28 maart 2005 13:01