« januari 2005 | Main | maart 2005 »

28 februari 2005

programma Bal der Geweigerden gaat gewoon door

Alle schrijvers die optreden op het Bal der Geweigerden, ook degenen die hierdoor hun kaarten voor het gewone Boekenbal dreigden mis te lopen, zullen gewooon optreden in Paradiso. Zo zal Rosita Steenbeek optreden tijdens het voorprogramma in de Stadsschouwburg, en zal zij om 24.00 uur acte de présence geven in Paradiso.
Of zij daarna teruggaat naar het Boekenbal of op het Bal der Geweigerden verkiest te blijven weet zij nog niet. ‘Gewoon, waar het leuk is,’ aldus La Steenbeek.

Het programma voor het Bal der Geweigerden:

Grote zaal
MC’s: Peter Heerschop, Viggo Waas & Justus van Oel (scherprechter/imam).
Optredens van Paul Haenen, Micha Wertheim, Najib Amhali, Wim Helsen, Reneé van Bavel, Jeroen den Hengst, Dorine Wiersma.
Muziek van Electric Côco (Braziliaanse funk)

Bovenzaal
MC: Carel Helder
Muziek: Naar Tevredenheid & de Hipvergrijp Hoornsectie (Nederlandstalige pop & poëzie)
Met optredens van Stijn Aerden, Maria Barnas, Han Buhrs, Jan Baeke, Eus, Maria Goos (eerste voorleesoptreden ever), Erik Jan Harmens (leest gedichten uit zijn fonkelnieuwe bundel Underperformer), Ingmar Heytze (o.v.), Adriaan Jaeggi, Peter Middendorp, Maya Rasker, Alfred Schaffer, F. Starik, Rosita Steenbeek, Mustafa Stitou, Vrouwkje Tuinman, Menno Wigman, Tommy Wieringa.

Entree: 20 euro, inclusief de unieke BdG-bundel Gewraakte passages (zie elders op dit weblog). (Kaarten te koop bij de gewone voorverkoopadressen en de UIT-lijn)
Zaal open: 20.15 u.
Aanvang programma: 20.30 u.

Posted by jaeggi at 05:49 pm

meer tips om het boekenbal binnen te komen

Attente loglezers en Boekenbal-veteranen stuurden ons nog enkele tips om het Boekenbal binnen te komen, voor wie dat wil.
Tip 1: Om half 10 ongeveer is het voorprogramma van het Bal afgelopen. Stel u rond die tijd onopvallend op bij de hoofdingang van de Stadsschouwburg. Zorg dat u er feestelijk uitziet (smoking, baljurk – geen jas!) en meng u in de groep mensen die op dat moment naar buiten komt om te roken. Glip met ze mee als ze na hun sigaret weer naar binnen gaan.
Tip 2 (voor dames): Loop stevig gearmd met uw partner naar de ingang van de Stadsschouwburg. Als de portiers u tegenhouden roept u, hard en duidelijk: ‘Maar ik ben de dochter van Hugo Brandt Corstius!’
Tip 3 (voor heren): Loop stevig gearmd met uw partner naar de ingang van de Stadsschouwburg. Als de portiers u tegenhouden roept u, hard en duidelijk: ‘Maar ik ben de zoon van Hugo Brandt Corstius!’ (Als u een achterdochtige portier treft: de zoon heet Jelle en woont in Moskou).

Posted by jaeggi at 02:16 pm

eerste reacties op deurbeleid CPNB

Enkele reacties op het besluit van de CPNB om sommige schrijvers voor het Boekenbal te weigeren:

Paul Sebes (literair agent, Sebes & Van Gelderen): 'De CPNB is gek geworden. Des te meer reden om naar Paradiso te gaan, en niet naar de bejaardensoos in de Stadsschouwburg. Vorig jaren liepen er op het Boekenbal vooral boekhandelaren en studenten rond. Ik was met een heel stel auteurs naar Paradiso gegaan want in de Schouwburg liepen bijna geen schrijvers meer rond. Ik heb nu voor ons personeel (8 man) kaarten voor Paradiso gekocht.'

Erik-Jan Harmens (dichter): ‘Het CPNB kampt met een gebrek aan zelfvertrouwen. Wie op 8 maart voorleest in Paradiso wordt geweigerd in de Stadsschouwburg. Ik ga het natuurlijk nog wel even checken en zal me op 8 maart in gevechtstenue bij de toegangsdeuren van het Boekenbal melden.

Posted by jaeggi at 11:32 am

handleiding: hoe krijg ik kaarten voor het boekenbal

Het uitnodigingsbeleid voor het Boekenbal gaat als volgt: de CPNB vraagt een geselecteerd aantal uitgeverijen om een lijst van gegadigden voor het Boekenbal. De uitgeverijen stellen vervolgens een lijst op van mensen die zij willen uitnodigen. Hierop komen meestal de succesauteurs voor, en een lange lijst van medewerkers van de uitgeverij.
De CPNB honoreert vervolgens de aanvragen voor de bekende schrijvers, en verdeelt de overblijvende kaarten min of meer willekeurig over relaties, journalisten, uitgeverijen, boekhandelaren en medewerkers van de CPNB. Als er kaarten overblijven (bijvoorbeeld omdat uitgenodigde schrijvers laten weten dat ze te oud of te ziek zijn om te komen), dan kunnen de uitgeverijen zelf bepalen aan wie de overgebleven kaarten worden uitgedeeld. Meestal gaan deze kaarten naar minder bekende schrijvers en de medewerkers van de uitgeverij die nog geen kaartje hadden.
Tijdens de laatste dagen voor het Boekenbal is er een levendige handel in Boekenbalkaarten, vooral onder medewerkers van de uitgeverij, omdat die de kaarten in huis hebben die niet door schrijvers worden gebruikt.
De manier om aan kaarten voor het Boekenbal te komen is kortom: ga voor een uitgeverij werken.

Posted by jaeggi at 10:40 am

boekenbal weigert schrijvers

De stichting CPNB (Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek), de organisator van het jaarlijkse Boekenbal, heeft de uitnodigingen aan een aantal schrijvers voor het Boekenbal ingetrokken. De schrijvers hadden reeds een uitnodiging ontvangen, maar de CPNB weigert hen nu de kaarten toe te sturen. De reden hiervoor is dat zij optreden op het, tegelijkertijd gehouden, Bal der Geweigerden in Paradiso.
De CPNB schrijft in een brief aan de geweigerde schrijvers: ‘Wij hadden u graag welkom willen heten, maar wij hebben van de organisatie van het Bal der Geweigerden vernomen
dat u dáár acte de presence geeft. Vanwege de grote vraag van auteurs die graag naar het boekenbal willen, zult u er begrip voor hebben dat wij de voor u bestemde kaarten nu aan een andere auteur doen toekomen. Mocht u uw avondplannen wijzigen, aarzelt u niet ons te bellen. Wij wensen u een plezierige avond toe in Paradiso.’
De organisatie van het Bal der Geweigerden ontkent dat de CPNB contact met hen gehad heeft.
De CPNB was niet bereikbaar voor commentaar.

Posted by jaeggi at 09:34 am

25 februari 2005

underperformer

Dit is een gedicht uit Underperformer, de nieuwe dichtbundel van Erik Jan Harmens, die vandaag uitkomt. En morgen. En overmorgen. En maandag en dinsdag.
Hardop lezen (vooral als u nu op kantoor zit).

spaar je krachten vrijworstelaar
we moeten nog rouwen om de niet uitgekomen verwachtingen

moeder sneed spaanse pepers en wreef zich in de ogen
alsof ze checken wilde of ze droomde

en ze droomde
ik ben niet haar zoon maar een greppelgraver die wacht op orders

die nooit komen
dus schept hij maar wat in de geest van zijn opdrachtgever

die voor dood ligt na een order tot lopen
zijn geperforeerde romp in de regen
het vergiet waarin je oma de snijbonen afgoot
het taboe op de lange tanden

ik ben nu alles bij mekaar al zo'n halve werkdag aan het woord
iedereen is gek en ik trek de plooien recht van mijn buitenhuis het logeerbed

ik heb moeder peperoog zien happen naar adem als een peuter in het diepe
en mijn vader vanonder een tram als een bouwpakket terug in elkaar gezet

moge de nacht als een tumor vreten aan je sandwichfantasie
moge de staar je het zicht ontnemen op het meisje met de rugklachten

(meer op erikjanharmens)

Posted by jaeggi at 02:08 pm

23 februari 2005

Wat zegt een Gouden Doerian?

Jaap van Straalen, boekhandelaar te Amsterdam, schrijft over zijn motivatie om jurylid te worden van de Gouden Doerian

Toen Het geheim van de schrijver van Renate Dorrestein verscheen, was er een bijeenkomst in de Rode Hoed. Daarvan is me bijgebleven, dat het grootste gedeelte van de aanwezigen bij het begin van de lezing een bladzijde omsloeg van een meegenomen kladblokje om aantekeningen te gaan maken: op zoek naar het geheime recept op weg naar roem? Wat gebeurt er met al die schrijversinitiatieven? Ze leveren de schrijver veel plezier en frustratie op. Soms sijpelt er wat door naar de uitgeverij, die altijd op zoek is naar talent en geld. Het is de vraag of die twee in evenwicht zijn in de huidige situatie waarin uitgeverijen eigendom zijn van investeringsmaatschappijen die alleen geïnteresseerd zijn in rendement.
Het aantal uitgeverijen dat zich serieus met Nederlandstalige literatuur bezighoudt lijkt bovendien steeds minder te worden. Liever worden zekere successen uit het buitenland gekocht. Het metier van literair uitgever raakt daardoor in onbruik en daardoor neemt het risico van missers toe. Dat is financieel vervelend voor de uitgever, een ramp voor de auteur en ergerlijk voor de klant die vertrouwen stelt in de deskundigheid van uitgever en boekhandel.
Boekhandels kunnen daardoor minder vertrouwen op het oordeel van de uitgeverij.
Een schrijver als Tommy Wieringa, die nu over de boekhandel fulmineert, wordt er de dupe van. De wisselende kwaliteitskeuze van de uitgeverij maakt boekhandels terughoudend bij de aankoop. Het toelaten door uitgevers van werk van onvoldoende niveau schaadt de ontwikkeling van literair talent.
Om de ontwikkeling van talent te bewaken is de Gouden Doerian een goede aanvulling op een AKO-prijs en een Libris Literatuurprijs. Bij deze laatste twee prijzen klagen critici vaak over de jury die de kwaliteit uit het oog heeft verloren. In de boekhandel zien we het publiek dat uit de nominaties een eigen keuze maakt: alleen (potentiële) publiekslievelingen vinden genade. De jury, de literair criticus en de lezer zitten vaak al niet meer op een lijn. Het onderscheid tussen goede en slechte kwaliteit wordt hierdoor steeds schimmiger.
Toen ik gevraagd werd voor de Gouden Dourian was ik daarover dan ook direct enthousiast: ons kwaliteitsbesef wordt scherper als we niet alleen het goede leren benoemen maar ook het slechte. Na de presentatie van de longlist van de Gouden Doerian werd mij iets duidelijk dat al door mijn hoofd schoot toen ik voor de jury werd uitgenodigd: de opvatting over literaire kwaliteit en de mate waarin je op die kwaliteit reageert verschilt aanzienlijk tussen de juryleden. Hier wreekt zich het feit dat de juryleden niet dezelfde criteria hoefden aan te leggen.
Toch zal ik zonder vrees mijn arbeid voor de Gouden Doerian tot een goed einde brengen. Naast boeken met literaire kwaliteit (die mocht ik dan voor deze gelegenheid niet lezen) is er immers een ongelooflijke hoeveelheid boeken die door literaire critici als middelmatig of slecht worden afgeschilderd. Ik zie echter twee groepen boeken.
In de eerste plaats zijn er boeken van een groep Nederlandse schrijvers zoals Jessica Durlacher en Tessa de Loo. Literaire critici hebben vaak weinig goede woorden over voor hun werk, maar deze auteurs hebben wel een groot publiek. Kennelijk staat de schrijver dichter bij zijn publiek dan bij zijn criticus. De boeken worden een succes ondanks de matige of slechte recensies: lezers raden deze boeken elkaar aan.
Hetzelfde is het geval bij de literaire thriller: commercieel zeer succesvol, maar literair toch vaak wat minder dan de literair criticus eist. Het lijkt een generatiekloof tussen criticus en lezer.
Van deze laatste schrijvers blijf ik liever af: het publiek waardeert ze en ik als boekhandelaar daarom ook. Mogelijke kritiek slaat bij mij dan eerder om in fascinatie voor wat de lezer erin boeit. Bovendien spelen deze boeken een rol van onschatbare waarde bij het lezen als vrijetijdsbesteding, ze geven een antwoord op het verplatte cultuuraanbod.
De Gouden Doerian begeeft zich dan ook op glad ijs door deze schrijvers en hun werk te nomineren of door ze als winnaar uit te roepen. De kloof tussen recensent en lezer neemt erdoor toe in plaats van af
Ik ben in een tweede groep boeken gaan rondneuzen. De boeken die we als boekhandel hebben ingekocht maar die niet verkocht werden. In een enkel geval gaat het om een miskend talent, maar hier zitten de grote kanshebbers voor de Gouden Doerian. Dit zijn de boeken waar de uitgeverij niet meer op één lijn zit met de lezer. Het manuscript had afgewezen moeten worden, of beter geredigeerd. Er zou meer aandacht voor het boek van goede kwaliteit zijn als er geen tijd besteed hoefde te worden aan boeken met te weinig kwaliteit. Een discussie daarover vindt nu hoofdzakelijk in de uitgeverij plaats. Een publiek debat daarover in de vorm van de Gouden Doerian is daarop een goede aanvulling, hoe delicaat het onderwerp ook is.
Dat vind ik de essentie van de Gouden Doerian. Uitgever en auteur moeten soms toegeven dat ze een boek hebben uitgegeven in een vlaag van verstandsverbijstering. Dat toegeven siert een waardige winnaar, die dan ook geprezen moet worden.

Jaap van Straalen

Posted by jaeggi at 06:07 pm

reactie Hanneke Groenteman op Gouden Doerian

Hanneke Groenteman was jarenlang een van de belangrijkste mensen voor schrijvers, uitgevers en boekhandelaren. Haar programma ‘De Plantage’ kon een boek maken of breken, en het fijne was dat ze vrijwel nooit een boek brak (alleen Joost Zwagerman had enige reden tot klagen) en vrijwel altijd boeken 'maakte'. Veel schrijvers (waaronder ik) hebben minstens 1 herdruk aan haar en haar programma te danken.
Hanneke Groenteman is nu boos op de jury van de Gouden Doerian. Zij schrijft op haar weblog onder andere: ‘Waarmee ik dat hele initiatief van die Doerian op de grond spuug, mijn hak erop zet en heel hard draai. Hij wordt uitgereikt op de avond van het Boekenbal, op het morsige Bal der Geweigerden in Paradiso, een beetje een non-bal voor non-genodigden.’
(meer op groenteman)

Hierbij een reactie.

Dag Hanneke,
Ik kreeg je boze logje over de Gouden Doerian uit alle hoeken van Nederland toegestuurd. Goed zo! Ferme taal, al zijn we het wat die prijs betreft kennelijk totaal oneens.
Wat ik wel jammer vind is dat je nog meer misverstanden schept over de Prijs en het Bal. En er zijn er al zoveel. Daar houd ik niet van. Daarom deze korte uitleg. Dit hoef je niet op je weblog te zetten, het gaat me er vooral om dat je niet het verkeerde beeld houdt.

- "Ik word somber van teveel negatieve energie, wat heb je eraan?" -
Het idee voor de Gouden Doerian is niet onstaan door negatieve energie, maar vanuit een negatieve situatie die al jaren voortduurt: de boekhandel die wordt overstroomd door te veel boeken van dubieuze kwaliteit. Er is in het boekenvak geen mens te vinden die dit zal ontkennen. (Daarom zit er ook een bezorgde boekhandelaar in de jury). Het is een serieus probleem.
De slechte boeken nemen, alleen al door hun aantal, het zicht weg op de prachtige boeken die ook verschijnen, maar na 3 maanden weer plaats moeten maken voor nieuwe, onvolgroeide aanwas.
1 voorbeeld: Tommy Wieringa's prachtboek Joe Speedboot is de afgelopen weken door werkelijk iedereen juichend besproken. Maar het is nergens te krijgen.
Boekhandelaren wilden het risico niet nemen. De schrijver voert nu zelf een actie om zijn boek in de boekhandels te krijgen. Dat er teveel slechte boeken verschijnen rekenen wij zeker niet alleen de schrijvers aan. Vooral de uitgeverijen, die de afgelopen jaren steeds meer zijn gaan produceren met krimpende redacties, leveren vaak slordig werk af. Bij sommige boeken in het juryrapport staat dit ook vermeld. Een boek dat slecht geredigeerd is, is misschien niet een slecht boek, maar is mede zo gemaakt door een redactie of een redacteur.

- "wie is de genomineerde dat hij/zij dat verdient" -
Geen enkele genomineerde verdient dit. Schrijvers verdienen het dat hun boeken fatsoenlijk behandeld worden; op de uitgeverij en in de boekhandel.

- "wat stellen de opstellers van die longlist zelf eigenlijk voor" -
Michael Zeeman is al jaren een toonaangevend en controversieel criticus in Nederland; Maarten Moll is chef Boeken van Het Parool, en alle Nederlandse fictie die in een jaar wordt geproduceerd, passeert zijn bureau; Jaap van Straalen is een van de beste boekhandelaren van Amsterdam; Adriaan Jaeggi was 6 jaar redacteur van Thomas Rap en 2 jaar van de Rap/Bezige Bij, en is schrijver van twee romans en twee dichtbundels.
Als jij een jury kunt samenstellen met meer ervaring en kennis van alle kanten van het boekenvak hoor ik dat graag, dan zal ik die vragen om volgend jaar de jury te zijn.

- "ik hoop dat Walter hard aan een nieuwe roman werkt" -
Goed nieuws: Walter werkt hard aan een nieuwe roman. Dat mailde hij me gisteren. Het contract is al getekend en hij is hard onderweg. Hij is geërgerd door zijn nominatie en heeft daardoor het gevoel: wacht maar. Ik verwacht dat Walter van den Berg een geweldige tweede roman zal schrijven.
Overigens heeft hij ook een genuanceerde reactie op het juryrapport
geschreven - een van de weinige genuanceerde reacties - en die is te lezen op mijn weblog (hieronder).

- "Hij wordt uitgereikt op de avond van het Boekenbal, op het morsige Bal der Geweigerden in Paradiso, een beetje een non-bal voor non-genodigden" -
Op het Bal der Geweigerden van twee jaar geleden traden o.a. Gerrit Komrij, Youp van 't Hek, Menno Wigman, Hans Teeuwen, Ruben van Gogh, Marcel Verreck en Beau van Erven Dorens op.
Dit jaar is het programma nog uitgebreider: Menno Wigman, Rosita Steenbeek, Maria Goos, Najib Amhali, Erik Jan Harmens, F. Starik, Mustafa Stitou, Peter Middendorp, Stijn Aerden, Tommy Wieringa, Maria Barnas, Vrouwkje Tuinman, en vele andere geweldige schrijvers en cabaretiers.
Iedereen kan een kaartje kopen en iedereen kan naar binnen om die schrijvers te zien.
En jij noemt dat morsig? En jij noemt dat een non-bal voor non-genodigden?
Vind je dat zelf niet wat arrogant klinken?

Posted by jaeggi at 11:51 am

22 februari 2005

reactie Walter van den Berg: 'Het eeuwige gezeik over De avonden en waarom ik er nooit meer vanaf ga komen'

Schrijver Walter van den Berg (De Hondenkoning, Bezige Bij) schreef een uitgebreide reactie op zijn nominatie voor de Gouden Doerian.

Ik heb ooit een oranje opblaasdolfijn gewonnen met een kleurwedstrijd. Ik was vier en het was me gelukt binnen de lijntjes te blijven, en dan krijg je al snel een prijs — zo gaat dat, met kleurwedstrijden.
Veel spannender is mijn leven niet geworden, qua prijzen. Tot nu dan, want ik sta met mijn boek De hondenkoning op de longlist voor de Gouden Doerian. Dat is de eerste literaire prijs waar ik voor in aanmerking kom. Ik ben dus behoorlijk opgewonden. Hier zit het alleen net iets anders in elkaar dan bij die kleurwedstrijd: het is hier niet een kwestie van binnen de lijntjes blijven; het is meer een geval van binnen de lijntjes komen.
(lees verder op EugvsFrits)

Posted by jaeggi at 10:14 am

21 februari 2005

Freek de Jonge: ‘Mijn leven gaat op een fantastische manier van hoogtepunt naar hoogtepunt’

In het radioprogramma Met het oog op morgen werd afgelopen vrijdag 18 februari aandacht besteed aan de Gouden Doerian. Er was een gesprek met jurysecretaris Adriaan Jaeggi, en daarna werd cabaretier Freek de Jonge, wiens boek Door de knieën niet voor de longlist werd geselecteerd wegens te lage literaire kwaliteit, om een reactie gevraagd.

Met het oog op morgen: Bent u erg blij, meneer de Jonge, dat u niet in aanmerking komt voor de Gouden Doerian?
Freek de Jonge: Ik, nou, ik weet niet, het is een enorm dilemma waar eh… waar deze pubers ons voor gesteld hebben.
Mhoom: Want?
FdJ: Wat?
Mhoom: Want wat is het dilemma?
FdJ: Nou ja, kijk, als je d’r nou bij hoort dan heb je een slechte roman geschreven maar als je d’r nou niet bij hoort dan ben je niet eens literatuur. En dat is dan wel zo’n beetje het hoogste wat er moet zijn, literatuur.
Mhoom: Maar bent u een beetje beledigd dat ze uw boek Door de knieën geen literatuur vinden?
FdJ: Nee. Nee. Nee. Ik maak me ernstige zorgen over deze mensen, die dus zogenaamd bezorgd zijn over de Nederlandse literatuur, en dan niet verder komen dan met zoiets onbenulligs. Inplaats dat de heer Jeeegi, die onder andere de redacteur van het oeuvre van Youp van ’t Hek geweest is, in plaats dat die zich achter de schrijftafel zet om eens een meesterwerk te produceren gaat hij dit soort flauwe pubergeintjes doen.
Mhoom: U heeft niet zo’n hoge dunk, meneer de Jonge, van dit soort literaire critici?
FdJ: Ja… Het zijn allemaal mislukkingen he? Een criticus is sowieso al een mislukkeling, omdat hij er niet in geslaagd is om zelf iets te produceren, dus ja… als je dan ook nog als criticus gaat roepen dat je niet voldoende aandacht krijgt, dan is het wel heel erg triest.
Mhoom: Adriaan Jaeggi, even terug naar u: Freek de Jonge vindt u dus wel een stelletje pubers, hè? En u heeft zelf boeken van Youp van ’t Hek geredigeerd, dat schijnt ook niet best te zijn in de ogen van meneer de Jonge… En u schijnt zelf ook een mislukking te zijn.
Adriaan Jaeggi: Ja, daar heeft hij iets mee, met Youp van ‘t Hek.
FdJ: Neeneenee, wacht even, hoho. Ik dacht dat ik even 5 minuten mocht.
Mhoom: Ja, ga je gang Freek de Jonge.
FdJ: Ik heb niks met Youp van ‘t Hek, alleen de heer Jaeggi die onthult ons net een theorie over redacteuren en kwaliteit en over redactie en over hoogstaande literatuur en hij heeft zelf jarenlang zijn boterham verdiend met het redigeren van columns waarvan de noodzaak om ze uit te brengen geen enkele is want ze stonden al een keer in de krant… dus dat is allemaal flauwekul.
Maar ik ben blij dat ik even de microfoon heb want ik heb weleens een keer gevoetbald en toen schreef iemand van de Volkskrant dat ik niet kon voetballen, ik heb weleens een keer een televisieprogramma gemaakt, toen schreef er een criticus dat eh…
Mhoom: U klinkt eigenlijk toch wel beledigd, meneer de Jonge.
FdJ: Nee, nee, maar als je een bepaalde leeftijd hebt en je hebt in je leven zo verschrikkelijk veel goeie dingen gedaan als ik, ja – dan is dat onverdrááglijk.
Mhoom: Adriaan Jaeggi?
FdJ: Ik zal u dit zeggen, ik kan ook niet zingen, en ik sta in het weekend van 5 en 6 maart in Groningen en Utrecht met het Metropole Orkest…
Mhoom: Toch te zingen.
FdJ: Nou, da’s toch geweldig. En zo gaat mijn leven op een fantastische manier van hoogtepunt naar hoogtepunt.
Mhoom: Even naar Adriaan Jaeggi: had u Door de knieën toch niet moeten nomineren?
FdJ: Het slaat helemaal nergens op, in Paradiso, ze mogen niet eens bij het echte Boekenbal zijn… Het zijn… Het zijn… kruimeldieven. Hallo, ben ik nog in de ether?
Mhoom: Ja. Maar meneer Jaeggi moet nog even antwoorden…
FdJ: Ik geloof dat, meneer Jeeegi heeft ook een column in de Volkskrant elke week…
Mhoom: Nou, dat mag toch?
FdJ: Wat zegt u?
Mhoom: (met stemverheffing) Meneer Jaeggi, had u meneer de Jonge toch niet moeten nomineren?!
AJ: Kennelijk wel, als we meneer de Jonge zoveel pijn doen door hem niet te nomineren, maar het is niet alleen aan mij, helaas.
FdJ: …mislukte…
Mhoom: Nou, wordt vervolgd, in Paradiso.
FdJ: …te gek voor woorden… Het land heeft hoger zaken aan de orde dan… (onverstaanbaar)
Mhoom: Dankuwel meneer de Jonge en dankuwel meneer Jaeggi. Dit ging over de Gouden Doerian.

Tot zover Freek de Jonge. De shortlist voor de Gouden Doerian wordt bekendgemaakt op vrijdag 4 maart a.s.

Posted by jaeggi at 02:15 pm

20 februari 2005

nieuws over het Bal der Geweigerden

Na afloop van het Bal der Geweigerden (Paradiso, dinsdag 8 maart a.s. vanaf 20.30) krijgt elke bezoeker bij het naar huisgaan de speciale BdG-bundel Gewraakte Passages, met werk van vervolgde buitenlandse schrijvers en dichters, waaronder Jack Mapanje (Malawi), Chris Abani (Nigeria), Irina Ratoesjinskaja (Rusland), Raúl Rivero (Cuba), Pablo Neruda en Rendra (Indonesië). Speciaal voor deze bundel werden verder gedichten vertaald van Heberto Padilla (Cuba), Pavel Mozheiko (Belarus), Abdul Mohsen Mosallem (Saoedi-Arabië), Kong Youping (China) en Miraç (Turkije). Onderdrukking, marteling en vervolging overal ter wereld zijn belangrijke onderwerpen in deze bundel. Zo is het gedicht De verdorvenen van de aarde van Abdul Mohsen Mosallem een aanklacht tegen de corrupte en onmenselijk wrede sharia-rechtbanken in Saoedi-Arabië.

Posted by jaeggi at 04:07 pm

nieuws van de doerian-jury

Voor degenen die het juryrapport van de longlist (zie post van afgelopen vrijdag) niet diepgravend genoeg vonden: op durlacher vindt u een indrukwekkende opsomming van stijlbloemen uit een van de genomineerde werken.
De jury dankt Fabian R.W. Stolk voor zijn uitputtende arbeid, en roept ook andere lezers op hun diepborende reacties op het werk van de genomineerden te zenden naar: Gouden Doerian
.

De shortlist voor de Gouden Doerian wordt bekendgemaakt op 4 maart a.s.

Posted by jaeggi at 03:37 pm

18 februari 2005

Longlist Gouden Doerian 2005

De jury van de Gouden Doerian 2005, bestaande uit Jaap van Straalen, Maarten Moll, Jeroen Vullings, Michael Zeeman en Adriaan Jaeggi (secr.), nomineert de volgende boeken voor de Gouden Doerian 2005 (in alfabetische volgorde):

Clark Accord : Tussen Apoera en Oreala (Vassallucci)
Yasmine Allas : De blauwe kamer (De Bezige Bij)
Robert Anker : Hajar en Daan (Querido)
Kees van Beijnum : Het verboden pad (De Bezige Bij)
Walter van den Berg : De hondenkoning (De Bezige Bij)
Ad ten Bosch : Huidhonger (Meulenhoff)
Désanne van Brederode : Het opstaan (Querido)
Herman Brusselmans : Ik ben rijk en beroemd en ik heb nekpijn (Prometheus)
Jessica Durlacher : Emoticon (De Bezige Bij)
Rob van Essen : Engeland is gesloten (Atlas)
Miriam Guensberg : De portiekvrijer (Veen)
Maarten ’t Hart : Lotte Weeda (De Arbeiderspers)
Joke J. Hermsen : De profielschets (De Arbeiderspers)
Tessa de Loo : De zoon uit Spanje (De Arbeiderspers)
Liesbeth Mende : Afhaalmeisje (De Arbeiderspers)
Saskia Noort : De eetclub (Anthos)
Willem-Jan Otten : Specht en zoon (Van Oorschot)
Monika van Paemel : Celestien (Meulenhoff)
Ilja Leonard Pfeijffer : Het grote baggerboek (De Arbeiderspers)
Greta Seghers : De opdrachtgeefster (De Arbeiderspers)
Marijke Spies : Een onschuldige familie (Querido)

Een beknopte motivatie voor de nominaties vindt u hieronder.
De shortlist voor de Gouden Doerian 2005 zal worden bekendgemaakt op vrijdag 4 maart 2005, op www.jaeggi.nl\weblog om 12.00 uur. De prijs wordt uitgereikt op het Bal der Geweigerden in Paradiso, op dinsdag 8 maart 2005.

NB Anders dan eerder bekend gemaakt bevat de longlist slechts 21 nominaties. Drie boeken (Door de knieën van Freek de Jonge, Beau Ravage van Esther Blinker, Zadelpijn en ander damesleed van Liza van Sambeek) kunnen, hoewel aanvankelijk genomineerd, niet als literatuur worden beschouwd.

Longlist Gouden Doerian 2005

Clark Accord, Tussen Apoera en Oreala (Vassallucci)
Liefde en erotiek in het oerwoud. Dat wil zeggen: vanaf de eerste bladzij raakt de lezer verstrikt in een oerwoud van zinnen als ‘De zachte druk van zijn vingertoppen deed de kruik met levenssap overlopen. Zijn vingers verdronken in haar vocht.’ En: ‘Hij verdronk zijn penis in haar nauwe vochtigheid en Sathobang ontving hem met een ingehouden gil van pijn die al snel overging in kreten van verrukking.’
Als er een prijs werd uitgereikt voor het slechtst geredigeerde boek zou dit boek glansrijk de shortlist halen.

Yasmine Allas, De blauwe kamer (De Bezige Bij)
Het inburgeringsexamen van minister Verdonk komt voor Yasmine Allas helaas te laat. Zou zij dit examen alsnog af moeten leggen, dan zou ze bij de Nederlandse literatuur subiet aan de grens worden teruggestuurd.

Robert Anker, Hajar en Daan (Querido)
(Genomineerd door jury en publiek)
Een onbesuisde poging alle actuele maatschappelijke thema's en bestaande literaire stijlfiguren in één boek te stoppen. Resultaat: een over-geromantiseerd, over-actueel, over-gestyleerd en over-gedramatiseerd liefdesverhaal. De jury verdenkt sommige media (waarin dit boek breed werd uitgemeten) ervan net als de schrijver stiekem te geilen op meisjes met hoofddoekjes.

Kees van Beijnum, Het verboden pad (De Bezige Bij)
Als een van de karakters een 'verboden pad' betreedt en vervolgens doodvalt, dan is dat een typisch geval van eigen schuld.
‘Het verboden pad’ krijgt later in het boek nog wel een extra, symbolische betekenis, ongetwijfeld omdat de schrijver haarfijn aanvoelde dat hij met alleen dit dunne verhaaltje niet weg zou komen.

Walter van den Berg, De hondenkoning (De Bezige Bij)
(Genomineerd door jury en publiek)
Als tegengif voor de chicklit, een roman over een contactgestoorde computer-nerd. Van den Berg durft het aan De avonden te imiteren. Daarmee houdt elke vergelijking met Reve op. Eén regel Reve is beter dan de hele Hondenkoning. Veel handeling, veel dialoog en het leidt nergens heen. Ja, naar een laatste regel.

Ad ten Bosch, Huidhonger (Arbeiderspers)
Volgens de flaptekst is de hoofdpersoon iemand die ‘een wat stuurloos leven leidt’. Dat stuurloze heeft de schrijver op knappe wijze in iedere zin tot uitdrukking weten te brengen. In de woorden van Dorothy Parker: ‘A good book to kill time with – for those who like it killed.’

Désanne van Brederode, Het opstaan (Querido)
Een geval van acute blindheid bij de dienstdoende redacteur(en). Op elke mooie inval, originele gedachte of beschrijving telde de jury een pagina of dertig navelstaren, gezemel en gezeur. Onweerstaanbaar opkomende gedachte: volgende keer lekker blijven liggen.

Herman Brusselmans: Ik ben rijk en beroemd en ik heb nekpijn (Prometheus)
(Genomineerd door jury en publiek)
Brusselmans herhaalt zijn herhalingen en de herhalingen daarvan zijn daarna nog eens in very slow motion te zien. Brusselmans’ laatste boek deed de jury vooral denken aan het televisie-aanbod rond drie uur ’s nachts. De zin ‘Ik stak een sigaret op met mijn Zippo’ komt tenminste 50 keer voor in het boek. Dit is kennelijk een kernzin.

Jessica Durlacher, Emoticon (De Bezige Bij)
Gestuntel op woordniveau. Rampzalig op zinsniveau (‘Tachtig baantjes en een lege geest vol verwachting’). Als roman een belediging van de intelligentie van de lezer.

Rob van Essen, Engeland is gesloten (Atlas)
Een roman vol gesjeesde studenten. Er gebeurt niets, de dagen slepen voort. De hoofdpersoon denkt aan vroeger, toen hij barman was, aan zijn liefdes. Allemaal herinneringen zonder consequenties. Als er zo weinig gebeurt – geen conflict, niet eens een innerlijk - dan hoeft het ook niet beschreven te worden.

Miriam Guensberg, De portiekvrijer (Veen)
Hoofdpersoon Mirjam gaat op zoek naar haar voorvader Campo Weyerman, een kroniekschrijver die in de gevangenis belandt. Maar Campo word gegoten in de gedaante van een vuurvliegje: hij mag pas naar de hemel als hij iemand op aarde gered heeft. Daarnaast voert de schrijfster Daphne, ook een overleden familielid en romanschrijfster, op in de gedaante van een hondsdagvlieg. In die gedaante reizen ze mee in het hoofd- en schaamhaar van een nazaat: Jacob Campo, alias Maik Montes, een roddeljournalist. Maik is op zijn beurt terechtgekomen in het verhaal van een vermoorde hoer die om onduidelijke redenen in zijn huis is gevonden en komt daardoor in de problemen. Campo en Daphne filosoferen intussen uitgebreid over sex en goed en kwaad. Bent u daar nog? Wij niet.

Maarten 't Hart: Lotte Weeda ((De Arbeiderspers)
Kabouter Piggelmee meets Priscilla Queen of the Desert.

Joke J. Hermsen, De profielschets ((De Arbeiderspers)
Hoewel deze roman aardige inkijkjes geeft in het universitaire leven, blijft het toch een onvoldoende. De hoofdpersonages, de hoogleraar, zijn vrouw, zijn vriendinnen en collega’s staan geheel los in het verhaal. Functioneel zijn ze verbonden, maar emotioneel glijden zij volledig langs elkaar heen. Daardoor wordt het verhaal nihilistisch, terwijl er genoeg aangrijpingspunten in het verhaal zaten voor een mooie roman vanuit het perspectief van één van deze personages.

Tessa de Loo, De zoon uit Spanje (Arbeiderspers)
In zes stemmen sprekende roman van schrijfster die maar één schrijfregister machtig is: kabbelend.
Erotiek met tante Tessa: ‘Terwijl we elkaar beminnen lijkt het of we loskomen van de zwaartekracht, van heden en verleden, en opstijgen in een haast onhoudbare begeerte.’

Liesbeth Mende, Afhaalmeisje (De Arbeiderspers)
Liesbeth Mende studeerde dramaschrijven. Afhaalmeisje is het verslag van een ‘schrijvende camera’. Het is ook het verhaal van een schoolmeisje. De dagen. De vriendjes. De snackbar. De eerste zoen. De hoofdstukjes worden getiteld met de namen van de week. Of met namen van vriendjes en familieleden. Of met de gerechten die gegeten worden. Of met de naam van de snackbar. De dood van opa en het vertrek van de moeder naar een inrichting worden ook beschreven, alles in dezelfde opwindende stijl als het voorgaande.

Saskia Noort: De eetclub (Anthos)
Het woord ‘eetclub’ geeft op Google 83.200 hits. De enorme populariteit van Saskia Noorts roman maakt twee dingen duidelijk: er zijn griezelig veel eetclubs, en aan tafel zou niet gelezen moeten worden.

Willem-Jan Otten: Specht en zoon (Van Oorschot)
Ergens in deze roman verandert de ik-verteller, tot dan toe een schilderij, in een foto. Als die foto wordt verscheurd en in de borstzak van de schilder wordt gestopt, ziet de verteller toch wat er gebeurt. Deze weeffout maakt de roman, waarin de taal het tot dan toe van de geloofwaardigheid won, uiteindelijk ongeloofwaardig en daardoor mislukt.
Otten’s overgang tot het katholicisme heeft kennelijk nog geen verlossing gebracht van stijlfeilen.

Monika van Paemel: Celestien (Meulenhoff)
De wereld beschouwd door een moralistische werkster. De jury vermoedt dat het al fout ging bij ’s schrijvers keuze voor de hoofdpersoon.

Ilja Leonard Pfeijffer: Het grote baggerboek (Arbeiderspers)
Sjabloonboek. Stukje vuilbekken, stukje psychologiseren. Eén pagina ‘ranzende hoeren met gele kamelenpuskutten en met een harige aars vol met ruftende reuzel, krijg nou de tiethoest en schurft aan je schompes met zweren’ is wel aardig, er zijn mensen die het twee pagina’s uithouden, maar bij de derde pagina is het geeuwen ontembaar.
Wel heeft de jury waardering voor Pfeijffer’s inmiddels legendarische commerciële talent. Wederom weet Ilja Leonard Pfeijffer de Nederlandse critici en jury’s van literaire prijzen te imponeren met een kruiwagen vol woordendrek, onder het mom: zoveel lawaai, daar móet wat achter zitten.

Greta Seghers, De opdrachtgeefster (Arbeiderspers)
‘Aline Bourgouis was het tegendeel van een begenadigd verteller. En als ze al iets zei sprong ze, zoals vogels in haar tuin, van de hak op de tak: haar grootmoeder, haar vader, de oorlog et cetera.’ Dit is de meest geslaagde passage uit het boek, omdat het treffend een beeld geeft van de schrijfstijl van Greta Seghers: wispelturig, van de hak op de tak en onsamenhangend.

Marijke Spies: Een onschuldige familie (Querido)
Mevrouw Spies was jarenlang hoogleraar 16e-eeuwse Nederlandse letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam. De jury is, in een poging dit te rijmen met de miserabele kwaliteit van haar roman, in verbijstering blijven steken.

Posted by jaeggi at 11:30 am

Mister Alfred Tennyson sat like a baby

De opdracht voorin een boek zegt vaak meer over het leven van een schrijver dan een hele biografie. Deze opdracht staat in een boek dat ik vanochtend in handen kreeg:

In liefdevolle herinnering aan Diane Tesitor McLarty, vrouw, moeder en kunstenares, die de boeken Zachary, Lucas en Matthew schreef.
Stuk voor stuk meesterwerken.
(Ron McLarty – De geheugenloper)

Ach, ik twijfel er soms weleens aan, maar hier ziet men het bewijs dat liefde toch bestaat, hoezee. Er zijn nog vrouwen die zich wegcijferen voor hun man, die in stilte zijn zonen baren zodat hij zich ongestoord kan wijden aan de literatuur.
Philip Larkin schreef er een gedicht over.

Mrs Alfred Tennyson
Answered
begging letters
admiring letters
insulting letters
enquiring letters
business letters
and publisher’s letters.
She also
looked after his clothes
saw to his food and drink
entertained visitors
protected him from gossip and criticism
And finally
(apart from running the household)
Brought up and educated the children.

While all this was going on
Mister Alfred Tennyson sat like a baby
Doing his poetic business.

En zij kreeg niet eens een opdracht.

Posted by jaeggi at 10:36 am

17 februari 2005

Nominaties Gouden Doerian 2005

De longlist van de Gouden Doerian 2005, de prijs voor de slechtste Nederlandse roman van het afgelopen jaar, bestaat uit 25 nominaties. Nominaties zijn afkomstig van de jury en uit het publiek.
Dit onverwacht hoge aantal verheugt de jury zeer. 'Hiermee is onomstotelijk aangetoond dat de Gouden Doerian bestaansrecht heeft,' aldus juryvoorzitter Michael Zeeman.
De longlist voor de Gouden Doerian wordt morgen, 18 februari om 12.00 uur, bekendgemaakt op dit weblog.
De shortlist wordt bekendgemaakt op 4 maart, vier dagen voor de officiële uitreiking.

Posted by jaeggi at 03:19 pm

16 februari 2005

het verschil tussen vrijen en neuken

Ellen was zo mooi dat er in de kroeg lesbische meisjes naar haar toekwamen en vroegen of ze meeging. Ellen haalde dan haar stinkend mooie schouders op en zei: ‘Goed, als hij ook mee mag,’ en dan wees ze op mij. Dan keken die lesbische meisjes naar mij en ze waren eigenlijk al van plan om Nee! te zeggen, maar dan keken ze nog eens naar Ellen, lieten nog een keer hun ogen over dat gezicht en die borsten en die stinkend mooie benen gaan en dan zeiden ze Oké. Of Vooruit dan maar.
Vóór Ellen had ik het nooit met twee vrouwen tegelijk gedaan. En toen ik met haar was ook niet want dat kan helemaal niet, het met twee vrouwen tegelijk doen. Met de ene vrouw neuken en intussen een beetje aan de andere zitten, dat kan, maar het tegelijk met allebei doen: onmogelijk. Met de ene vrijen en de andere neuken, dat kan. Je moet wel het verschil weten. Vrouwen vinden het belangrijk dat je tenminste weet dat er verschil is.
Ik heb Ellen nooit bedankt voor de meisjes die we meenamen naar huis. Ze kwamen voor haar, niet voor mij, en ik vond ook dat ik haar niet hoefde te bedanken voor het gevoel waarmee ik wakker werd na zo’n nacht - alsof ik was opgehouden te bestaan. Dat ik gewoon in bed lag maar er toch niet was. Alsof ik vanachter de spiegel keek naar Ellen en zo’n meisje, die aan de keukentafel zaten en vruchtenyoghurt lepelden of vruchtenthee dronken en zo zachtjes praatten dat ik het net niet kon verstaan. Als ik in bed lag en keek naar Ellen en zo’n lesbisch meisje met zwart stekelhaar en een dichtgevouwen gezicht dat even openging als Ellen lachte maar zich meteen weer dichtvouwde als ze naar het bed keek en mijn grote voeten over de rand zag hangen, dan had ik het gevoel dat ik op een lange helling lag en langzaam weggleed, weg van Ellen, die een nadenkende uitdrukking op haar gezicht had – hoewel ze overigens zelden nadacht – en weg van het lesbische meisje dat heel erg probeerde niet naar mij te kijken terwijl ik langzaam verder gleed, naar de rand van de afgrond waar mijn voeten al overheen hingen.
Ellen wilde altijd weten hoe ik de nacht gevonden had.
‘Ze kon goed pijpen,’ zei ik dan, al heeft niet één van die meisjes me ooit gepepen. Ze wilden veel voor Ellen doen, maar haar vriendje pijpen was daar niet bij.
‘Ze heeft je helemaal niet gepepen,’ zei Ellen dan. ‘Dat was ik.’
‘O, sorry,’ zei ik.
‘Goh,’ zei Ellen. ‘Maar je ging er dus wel helemaal in op, dat je niet eens gemerkt hebt door wie je gepepen werd.’
‘O ja, ik ging er helemaal in op.’
Er was weinig voor nodig om Ellen gelukkig te maken. Ze vond het fijn als ik haar vertelde dat ik er helemaal in op was gegaan, ook al had ik de hele nacht vooral gekeken waar het hoofd van het meisje met het stekelhaar zich bevond.
‘Nee, ik was totaal van de wereld,’ zei ik, en Ellen omhelsde me en liet haar tong door mijn mond gaan alsof ze iets zocht en drukte haar wang tegen de mijne.
‘Huu, prikbeest!’ riep ze vrolijk, en raspte met haar nagels over mijn stoppels. Daarna liet ze me los en pakte een cd van de grond en hield die voor haar gezicht als spiegeltje. Ze plukte aan haar haar, dat ze de week daarvoor donkerbruin had geverfd, omdat ‘ze het zat was de hele tijd voor dom blondje te worden uitgemaakt’. Ik had gevraagd of het veel uitmaakte of je voor dom blondje of voor domme brunette werd aangezien.
Ik keek naar Ellens stinkend mooie profiel en voelde hoe ik langzaam verder gleed, die eindeloos lange helling af.
‘Er is een verschil tussen vrijen en neuken,’ dacht ik. ‘Probeer dat te onthouden. Sommige dingen komen vanzelf goed.’

Posted by jaeggi at 04:31 pm

15 februari 2005

slapeloos

Je ligt in bed maar je kunt niet slapen. Om razend van te worden, alle voorwaarden zijn er - stilte, duisternis, vermoeidheid - en toch wil de slaap niet komen.
Iedereen die wel eens nachten doorwaakt weet dat het geen enkele zin heeft zo hard mogelijk te proberen in slaap te vallen, dat werkt averechts. Hoe meer moeite je doet, hoe wakkerder je wordt. De kerktoren slaat half vijf en je bent wakkerder dan ooit. En het allerergste is: naast je klinkt de regelmatige ademhaling van iemand die wel rustig slaapt.
Je kunt hier woedend om worden. Je kunt ook je ogen dichtdoen en je voorstellen dat het Katja Schuurman is, die naast je zo zoet ligt te rusten. Of Ellen ten Damme. Of, voor dames, Brad Pitt. Thijs Römer. Jeroen Pauw.
Denk niet aan de onmogelijkheden.
Denk ook niet aan de mogelijkheden.
Denk alleen aan de ademhaling naast je.
Ze snurkt een beetje, Ellen.
Hij heeft zo te horen iets in zijn neus zitten, Thijs.
Als dat gaat vervelen, kies dan nieuwe bedgenoten.
Jan Peter Balkenende. Martin Bril. Erica Terpstra. Koningin Beatrix. Maxima. Spongebob.
Je gaat er niet van slapen maar je nacht vliegt voorbij.

Posted by jaeggi at 10:44 am

10 februari 2005

stem mee voor de Gouden Doerian

De Gouden Doerian is de prijs voor de slechtste Nederlandse roman van het afgelopen jaar (van 1 januari 2004 tot nu).
De jury (zie hieronder) verwelkomt nominaties van het publiek.
Zo kunt u meestemmen: nomineer de volgens u slechtste roman (of meerdere) voor de Gouden Doerian. Stuur uw nominatie, vergezeld van een korte motivatie (maximaal 30 woorden) en een typerende zin uit het boek naar de secretaris van de jury, Adriaan Jaeggi, naar Gouden Doerian
Voorwaarden: de roman moet verschenen zijn in 2004 of de eerste twee maanden van 2005, en moet oorspronkelijk in het Nederlands verschenen zijn (geen vertalingen dus).

De longlist van de Gouden Doerian wordt bekend gemaakt op 18 februari a.s., om 12.00 uur, op dit weblog.

Posted by jaeggi at 03:32 pm

04 februari 2005

jury Gouden Doerian

De jury van de Gouden Doerian 2005 heeft zich als volgt geconstitueerd:
Michael Zeeman (voorzitter), criticus (de Volkskrant)
Jeroen Vullings, criticus (Vrij Nederland)
Jaap van Straalen, boekhandelaar (Island Bookstore Amsterdam)
Maarten Moll, chef Boeken het Parool
Adriaan Jaeggi (secr.), schrijver

Beschermvrouwe van de Gouden Doerian is Annet Malherbe (actrice)

De longlist van de Gouden Doerian wordt bekendgemaakt op vrijdag 18 februari 2005 om 12.00 uur.
De Gouden Doerian, de prijs voor de slechtste Nederlandse literaire roman, wordt uitgereikt tijdens een feestelijk literair en muzikaal programma op het Bal der Geweigerden, 8 maart 2005.
(voor meer informatie, of publieksnominaties voor de Gouden Doerian, zie hieronder, of mail naar goudendoerian@jaeggi.nl)

Posted by jaeggi at 11:08 am

de gouden doerian

Tijdens het tweede Bal der Geweigerden (8 maart 2005, Paradiso, voor programma zie post van 1 februari 2005 hieronder) zal voor het eerst in de Nederlandse geschiedenis de Gouden Doerian worden uitgereikt: de prijs voor de slechtste Nederlandse roman van het afgelopen jaar.

Een jury van experts (de samenstelling wordt deze week bekendgemaakt) zal zich buigen over de oogst van 2004 en een longlist samenstellen van Slechtste Boeken. De longlist wordt bekendgemaakt op vrijdag 18 februari.
Voor deze longlist roept de jury van de Gouden Doerian ook de hulp in van het publiek.
Zo kunt u meestemmen: nomineer een slecht boek (of meerdere) voor de Gouden Doerian. Stuur uw nominatie, vergezeld van een korte motivatie (maximaal 30 woorden) en een typerende zin uit het boek naar de secretaris van de jury, Adriaan Jaeggi, via www.jaeggi.nl.
Voorwaarden: de roman moet verschenen zijn in 2004 of de eerste twee maanden van 2005, en moet oorspronkelijk in het Nederlands verschenen zijn (geen vertalingen dus).

Laat uw stem niet verloren gaan!

De jury

Posted by jaeggi at 10:38 am

03 februari 2005

extreem kort verhaal

Het was vrijdagochtend en het gebak hing uitgeblust in de vitrine. De bakker stond met een grauw gelaat achter de toonbank en raspte met zijn duim langs de messen van de snijmachine.
Buiten aan de hemel werd het ene na het andere schapewolkje opgejaagd en ingehaald door een koppel woeste zwarte onweerswolken, die giftig groen gloeiden aan de randen. Hun gegil was tot in de winkel te horen.

Posted by jaeggi at 11:19 am

01 februari 2005

bal der geweigerden

Het programma voor het Bal der Geweigerden is bekend! Het vindt plaats - if the floods don’t rise and God’s on our side - op dinsdag 8 maart 2005, in Paradiso Amsterdam, vanaf 21.00 uur.
Het Bal der Geweigerden is het ‘alternatieve’ Boekenbal, alternatief omdat het plaatsvindt op de avond dat ook het ‘echte’ Boekenbal (alle termen tussen aanhalingstekens zijn relatief) plaatsheeft, alternatief omdat er wel ‘gewone’ mensen naartoe kunnen (voor het ‘echte’ moet je uitgenodigd worden) en alternatief omdat er, zoals dat hoort op een Boekenbal, heel veel schrijvers in levenden lijve te bewonderen zijn. De meesten daarvan jong danwel hip danwel mooi danwel goed, en sommigen zijn dat allemaal tegelijk.
Hieruit kun je concluderen dat Harry Mulisch niet op het Bal der Geweigerden zal optreden (waarschijnlijk zal hij als het ‘echte’ bal allang afgelopen is weer proberen binnen te sneaken, net als vorige keer).

Het voorlopige programma:

Grote zaal:
MC’s Peter Heerschop, Viggo Waas & Justus van Oel (scherprechter/imam).
Verder o.a.: Paul Haenen, Micha Wertheim, Najib Amhali, Wim Helsen, Reneé van Bavel, Jeroen den Hengst, Dorine Wiersma.
Muziek van Electric Côco (Braziliaanse funk)

Bovenzaal
MC’s: Carel Helder en Adriaan Jaeggi
Muziek: Naar Tevredenheid & de Hipvergrijp Hoornsectie (Nederlandstalige pop & poëzie)
Met verder: Stijn Aerden, Han Buhrs, Jan Baeke, Eus, Maria Goos (eerste voorleesoptreden ever), Erik Jan Harmens (leest gedichten uit zijn fonkelnieuwe bundel Underperformer), Ingmar Heytze (mits reisangst overwonnen), Adriaan Jaeggi (in driedubbelrol), Peter Middendorp, Maya Rasker, Alfred Schaffer, F. Starik, Rosita Steenbeek, Mustafa Stitou, Vrouwkje Tuinman, Menno Wigman

Vorige keer (2002) was het Bal snel uitverkocht. Ik zou maar vast kaarten bestellen als ik jullie was (Paradiso, UITlijn, de bekende adressen).

Posted by jaeggi at 11:29 am