« borderline | Main | goed, slecht en lelijk »

18 februari 2008

will en ik

Freek de Jonge mocht niet aan tafel zitten bij DWDD om zijn shakespearesonnet voor te dragen omdat hij de vorige keer tijdens de uitzending iets onaardigs gezegd had over Marc Marie Huijbregts en nu wilde Marc Marie niet dat Freek... Oh, het is allemaal te miezerig voor woorden.
Volgende week zal ik met gebogen hoofd van schaamte de piste afskieën en mijn bestellingen doen in plat-Oostenrijks, in de hoop dat de mensen niet doorhebben dat ik Nederlander ben.
Omdat Freek geen reclame mocht maken voor de voorstelling doe ik het dan maar.
Hieronder de hertaling van een sonnet van Shakespeare die ik heb bijgedragen aan de voorstelling Echte liefde van Urban Myth. Compleet met fijne nietszeggende trailer op de site.


Als ik in verslagen uit verloren tijden
de wezens zie die zij beschreven:
vergeten vrouwen, dooie ridders
in eigen rijm, dan herken ik hoe
hun blazoen jouw hand draagt, jouw voet,
jouw ogen en die mond van jou.
Ik zie hun oude pen beschrijven
de schoonheid waar ik nu van houd.

Zij konden in de toekomst zien
naar onze tijd, en zagen daar
de aankondiging van jou misschien
maar kwamen tekort toen zij je prezen
want wij die dezer dagen kijken
komen ogen te kort om jou te lezen.

jaeggi om 18 februari 2008 11:18