« you've got mail | Main | sail »
18 augustus 2005
staart
Waarom kijkt iedereen zo?
Het viel gisteren al op, maar vanochtend is het een plaag: iedereen die ik tegenkom staart. Op een gegeven moment moest ik stilstaan bij een winkelruit, om te controleren of er iets aan mijn uiterlijk mankeerde. Nergens etensresten, gulp netjes gesloten, montere blik, geen arrogante grijns om de mondhoeken.
Waarom kijkt iedereen dan?
Ik loop door de stad en iedereen die ik tegenkom kijkt me recht in de ogen, alsof ze niets te verbergen hebben. Als ik wegkijk en later omkijk kijken ze ook net om, borend.
Waarom kijkt iedereen naar me?
- Omdat je een staartje hebt, zegt zij. En als ik met veel gedraai en gebruik van meerdere spiegels eindelijk mijn achterhoofd in zicht heb blijkt haar gelijk: een staartje. Zo'n dom, sprieterig, gecoupeerd pony-staartje van middelbare mannen met herfst op hun hoofd die de zielige restanten in hun nek bijeengebonden hebben met een elastiekje. Met een post-elastiek, ook nog.
Ik ben me van geen staartje bewust.
- Heb jij mij een staartje gegeven?
Ze kijkt verbolgen.
Na uren vergeefs proberen blijkt ook nog dat het staartje zich niet laat verwijderen. Het elastiek kleeft aan mijn haar, lospeuteren veroorzaakt helse pijnen. Ik loop met staart door de stad en iedereen staart.
Opdracht: Geef in 200 tot 15.000 woorden aan wat de schrijver heeft willen zeggen met dit fragment, welke middelen hij heeft gebruikt en of het autobiografisch is of niet.
Is het fragment A) realistisch B) absurdistisch, C) moralistisch of D) beide.
Trek ook een conclusie. Geef daarbij aan of je vindt dat de schrijver in zijn opzet geslaagd is. (Gebruik alleen de gele papiertjes!)
jaeggi om 18 augustus 2005 12:38